Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

ΜΕ ΤΗΝ "ΟSCE" ΣΤΟ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ

Μια τεράστια μεταφορά ανθρωπίνου πολιτικού δυναμικού από τη Χαλκιδική στο Κόσοβο, έφερε σε πέρας με επιτυχία ταξιδιωτικός οργανισμός που εδρεύει στην Άθυτο της Κασσάνδρας. 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:
Το <Χ> ήταν η μόνη ελληνική εφημερίδα, το μοναδικό ελληνικό «ΜΜΕ» που παρακολούθησε και συμμετείχε της αποστολής αυτής, βήμα προς βήμα.
Από νωρίς το απόγευμα της Παρασκευής (9/11), και στις δυο πίστες, επιβατικού και εμπορευματικού σταθμού του αερολιμένα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, άρχισαν να καταφθάνουν με πτήσεις τσάρτερ οι Παρατηρητές του «ΟΗΕ», οι οποίοι θα επέβλεπαν τη σωστή και έγκυρη διεξαγωγή των εκλογών στο Κόσσοβο, από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Εκλογές οι οποίες θα γίνονταν το Σαββατοκύριακο, 17/18 Νοεμβρίου του 2001…
Το Σαββατοκύριακο (10-11/11) οι Παρατηρητές από 40 κράτη όλου του κόσμου, μέσα σ' αυτά και η Ελλάδα, στα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής παρακολούθησαν κάποια σεμινάρια τα οποία θα τους βοηθούσαν στο δύσκολο έργο της αποστολής τους, που ήταν η επίβλεψη-επιτήρηση των εκλογών στο ταραγμένο Κοσσυφοπέδιο.
Τη Δευτέρα (12/11) αργά το απόγευμα, οι Παρατηρητές είχαν την τελευταία τους ενημέρωση σε δύο συνεχόμενες συζητήσεις, από όλα τα ελληνικά "ΜΜΕ", παρών και πάλι ήταν, μόνον το <Χ>…
*

Τρεισήμισι η ώρα το πρωί της Τρίτης. Η Επιχείρηση-αποστολή των Παρατηρητών του Ο.Η.Ε. προς το Κόσοβο από τα Ξενοδοχεία της Χαλκιδικής, σημαίνει "Έναρξη". Τα λεωφορεία αρχίζουν να καταφθάνουν ένα-ένα, και από τα ξενοδοχεία οι Παρατηρητές κατεβαίνουν με τις αποσκευές στα χέρια τους αγουροξυπνημένοι, νυσταγμένοι, θα φύγουν σε δύο ομάδες, η πρώτη ομάδα απαρτίζεται από 11 λεωφορεία, εννιά για τους παρατηρητές, γεμάτα, και δύο λεωφορεία άδεια, ασφαλείας, τα οποία θα ακολουθούν σε επιφυλακή τα υπόλοιπα, σε περίπτωση βλάβης κάποιου, προς Κόσσοβο και Βελιγράδι, να το αντικαταστήσουν.
Τα μέτρα ασφαλείας της Αστυνομίας πυκνώνουν και δημιουργούν κλοιό…
Το τελευταίο άδειο λεωφορείο φεύγει μετά τις 4:30 το πρωί, και με μοναδικό επιβάτη-συνοδηγό του οδηγού του, την εφημερίδα «Χάος». Πίσω από μας στη φάλαγγα ακολουθεί μόνον ένα αυτοκίνητο, το τελευταίο περιπολικό της Αστυνομίας. Στο Λάκκωμα η αποστολή ασφαλείας παραδίδεται στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης, ενώ οι πρώτες ανταύγειες της μέρας αρχίζουν να φαίνονται από την ανατολή.

Μ’ έναν υποδειγματικό τρόπο για σεμινάριο οι αστυνομικοί και τα περιπολικά αυτοκίνητα της Αστυνομικής Διευθύνσεως Θεσσαλονίκης, «κόβουν» όλα τα φανάρια της Περιφερειακής οδού, χωρίς να δυσχεράνουν ενοχλητικά, ή να σταματήσουν εντελώς, και την υπόλοιπη κυκλοφορία η οποία λόγω του πρωινού, είναι και αυτή έντονη, αυξημένη. Τα λεωφορεία των Παρατηρητών με «σκούπα» το δικό μας τελευταίο, περνούν την Περιφερειακή Οδό σε χρόνο ρεκόρ, και στρίβουν τον διεθνή αυτοκινητόδρομο για τους Ευζώνους, στη διασταύρωση του Αγίου Αθανασίου. Κάπου πριν από το Πολύκαστρο, γίνεται και η δεύτερη αλλαγή φρουράς, με τα περιπολικά αυτοκίνητα της Αστυνομικής Διευθύνσεως του Νομού Κιλκίς.
Με όχι και τόσο τυπικές διαδικασίες, και με αδικαιολόγητη ίσως, καθυστέρηση στα σύνορα των Ευζώνων, η "Αποστολή των Παρατηρητών " του Ο.Η.Ε., περνάει απέναντι στο μεθοριακό σταθμό των Σκοπίων από το δικό μας. Εδώ οι διαδικασίες ελέγχου είναι καθαρά τυπικές, και τον έλεγχο φαίνεται να τον έχει «άλλος». Όχι οι σκοπιανοί φιγουρατζίδικα ντυμένοι αστυνομικοί ή τελωνειακοί. Η φάλαγγα συντροφιά με έναν υπέροχο πρωινό ήλιο, και με αστυνομική συνοδεία αδιάλειπτη μπρος-πίσω, ξεκινάει το δρόμο για το Κόσοβο εκτός Ελλάδος. Την ευθύνη για την ασφάλειά της τώρα την έχουν άλλοι, η Ελλάδα ότι είχε να κάνει το έκανε, και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία… Στα λίγα χιλιόμετρα που διανύουμε μέσα στα Σκόπια, βλέπουμε και το πρώτο ελικόπτερο πάνω από τον Διεθνή δρόμο, να ελέγχει και να παρακολουθεί από αέρος την πορεία της αποστολής.

Ο «Πόντιος» φαλαγγάρχης οδηγός μας του πρώτου λεωφορείου, δεν λέει να το βουλώσει με τίποτα στο «σιμπί», λέει τα ποντιακά του, κάνει τις πλάκες του υπέρ φλύαρος, αλλά οδηγεί και σωστά τους υπολοίπους οδηγούς πίσω του, για ότι παραμικρό και ύποπτο βλέπει να συμβαίνει στην πορεία, και ως πρώτος επί κεφαλής του συρμού των λεωφορείων που βρίσκεται: «Προσέχετε, μεγάλη λακκούβα στο τούνελ». «Κόψτε ταχύτητα όλοι, κάτι απρόσμενο έχουμε μπροστά μας»... Πολύ τα έχει βάλει και με τη φαλάκρα του Ταρκάση (Πολύγυρος), οδηγού ενός των μεσαίων λεωφορείων.
Στη στροφή για τα Σκόπια προς Κόσσοβο, αποχαιρετούμε τα πέντε λεωφορεία που έχουν προορισμό το Βελιγράδι, τον Γκιουλέκα (Στανός), που έγινε επί τέλους και "ευρωσωφέρ" κατά τον "Πόντιο", κι εμείς παίρνουμε το δρόμο από αυτή τη στιγμή, για την πραγματικά ταραγμένη και επικίνδυνη περιοχή του Κόσσοβου, τη "Διακεκαυμένη Ζώνη", όπου το πρώτο λόγο έχουν τα όπλα.

Στα σύνορα του Κοσόβου με τα Σκόπια, οι Σκοπιανοί μας αφήνουν να περάσουμε σχεδόν χωρίς κανέναν έλεγχο. Και μόλις μπαίνουμε στην πλευρά του Κόσσοβου, την ασφάλειά μας στη συνέχεια της πορείας μας, αναλαμβάνει ο Ελληνικός Στρατός. Με ένα τζιπ και ένα αστυνομικό αυτοκίνητο περιπολικό της «Κ-Φορ» μπροστά, μια σιδερόφρακτη «αύρα» με διπλά οπλοπολυβόλα πίσω. Πίσω από το δικό μας άδειο λεωφορείο.
Η μεγάλη έκπληξη που μας περιμένει όμως, δεν είναι η ελληνική στρατιωτική συνοδεία τόσο, όσο η πρώτη ελληνική στρατιωτική μονάδα που συναντούμε μπαίνοντας, αμέσως μετά τα υπόστεγα του ελέγχου του μεθοριακού σταθμού του Κοσσόβου. Δεξιά. Μια αρκετά σημαντική στρατιωτική δύναμη δική μας σταθμεύει εκεί, και έχει τον πρώτο λόγο στον έλεγχο, ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από την πλευρά του Κοσσυφοπεδίου προς τα Σκόπια.
Καθ’ οδόν προς το στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος», η Ελληνική στρατιωτική παρουσία είναι συνεχής, δεξιά και αριστερά του δρόμου, μικρά αυτοκίνητα ελαφρά οπλισμένα, πεζοί σε περιπολία στρατιώτες μας κινούνται στον κεντρικό αυτόν αυτοκινητόδρομο προς Πρίστινα, μέχρι το «Ρήγας Φεραίος», φαίνεται να τον ελέγχει αποκλειστικά και μόνον, η δική μας στρατιωτική δύναμη. Η πορεία προς τον προορισμό μας συνεχίζεται κανονικά, σε έναν δρόμο που τα στρατιωτικά αυτοκίνητα από ένα παγκόσμιο πολυεθνικό στρατιωτικό μωσαϊκό, είναι περισσότερα από τους... ανθρώπους. Και τα βαριά ή ελαφρά όπλα στα χέρια όλων, στρατιωτών και πολιτών, φαίνονται απροκάλυπτα, ή είναι έτοιμα φανούν στην πρώτη παραμικρή «αδέξια» και ύποπτη κίνηση.
Ο «Πόντιος» συνεχίζει τις πολύτιμες πληροφορίες του προς την υπόλοιπη φάλαγγα στα ανοικτά «σιμπί», και τις σαχλαμαρίτσες του… Άμα λες, λες, λες... Ε, δεν μπορεί; Στο τέλος θα πεις και σαχλαμάρες!
Ο δρόμος είναι στενός, κακός, γλιστερός, κάτω από μια απαίσια ψηλοβροχή-ομίχλη, περιμένει την πρώτη στραβοτιμονιά ενός των καταπληκτικών οδηγών μας, να μετατρέψει τον μέχρι στιγμής κανονικό "περίπατό" μας, σε ολέθρια, ενδεχομένως, κατάσταση ή τραγωδία. Σε μια χώρα (Κόσοβο), όπου ο καθένας κρατάει από ένα όπλο, πολίτης ή στρατιώτης, τα οπλοπολυβόλα της ελαφράς στρατιωτικής ελληνικής «αύρας» που μας ακολουθεί τελευταία, εμπνέουν απόλυτη σιγουριά και εμπιστοσύνη σε όλους τους επιβάτες…
Και, ώ του θαύματος, γύρω στη 1:00 το μεσημέρι τοπική ώρα Κοσσόβου, μετά από 8ωρο και πλέον ταξίδι χωρίς στάση, πλην των υποχρεωτικών συνοριακών από την ώρα που ξεκινήσαμε από την Κασσάνδρα, ο μαραθώνιος της μεταφοράς των «Παρατηρητών της OSCE» του Ο.Η.Ε., σταματάει μπροστά στις πύλες του ελληνικού στρατοπέδου «Ρήγας Φεραίος». Της ελληνικής συμμαχικής δυνάμεως «ΕΛΔΥΚΟ». Αλλά δεν τελειώνει.
Τελειώνει μόνον για μας, το τελευταίο άδειο λεωφορείο, τα άλλα ανασυγκροτούνται, και με άλλες δυνάμεις ασφαλείας, μικτές, και άλλων στρατιωτικών δυνάμεων-κρατών, οι οδηγοί μας και τα λεωφορεία μας, μοιράζουν τους Παρατηρητές στους συγκεκριμένους τόπους προορισμών τους, οι οποίοι απέχουν από το «Ρήγας Φεραίος» απόσταση σε χρόνο, μέχρι και δύο-τρεις ώρες.
*


Το Ελληνικό στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος» είναι πάρα πολύ μεγάλο. Για να μη γράψουμε τεράστιο. Είναι ελληνική επικράτεια στο Κόσσοβο, είναι εντελώς καινούργιο, τα κτίρια και οι χώροι του κατασκευάστηκαν από ελληνική τεχνική εταιρεία, το μηχανικό του Ελληνικού στρατού, και από τους άνδρες που ζουν εδώ και τρία χρόνια τώρα, μέσα σ' αυτό. Επεκτείνεται συνεχώς, ανήκει στην 34η Ελληνική Ταξιαρχία που εδρεύει στην Πρίστινα, με όλες τις υγειονομικές υπηρεσίες της εκεί.
Στα «καψιμί» του στρατοπέδου που περάσαμε τις λίγες ώρες, και που δεν θύμιζαν τίποτα από τα στρατιωτικά «καψιμί» που ξέραμε εμείς, όταν υπηρετούσαμε τη «Μητέρα-πατρίδα», ήρθαμε σ' επαφή με τα παλικάρια μας, τα φανταράκια μας, αλληλοκεραστήκαμε, γνωριστήκαμε, συζητήσαμε με μεγάλη εγκαρδιότητα και, έκπληκτοι, διαπιστώσαμε ότι το ηθικό και η διάθεση αυτών των παιδιών, ήταν καταπληκτικά!..
Βεβαίως, δεν ξεχνούν την επικινδυνότητα της καταστάσεως η οποία ελλοχεύει πάντα ύπουλα και την αποστολή τους, αυτό όμως είναι μέσα στα καθήκοντά τους, δεν τους ενοχλεί, όπως μας δήλωσαν ευθαρσώς και χαμογελαστοί, πληρώνονται γι' αυτό, το εκτιμούν, αυτή είναι η δουλειά τους και την κάνουν με ευχαρίστηση!..
Κάθε δυο μήνες δικαιούνται 5 μέρες άδεια υποχρεωτική, την παίρνουν και κατεβαίνουν στην Ελλάδα...
Η Ελληνική δύναμη στο Κόσσοβο είναι μεγάλη και διάσπαρτη σε όλη την περιοχή, εκτός των δύο συγκεκριμένων βάσεων, της μικρής των συνόρων που είδαμε μπαίνοντας και του Στρατοπέδου του «Ρήγα Φεραίου» που σταματήσαμε εμείς. Είναι άρτια εξοπλισμένη με μηχανοκίνητα και πολεμικό εξοπλισμό, εντελώς καινούργιο, τα περισσότερα από τα μηχανοκίνητα που χρησιμοποιεί ο Στρατός μας στο Κόσσοβο, είναι κατασκευής της «ΕΛΒΟ»…
*
14 Νοεμβρίου, 4:00 περίπου, τοπική απογευματινή ώρα Κοσόβου. Όλα τα λεωφορεία της αποστολής άδεια, εγκαταλείπουμε το στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος» στην περιοχή λίγο πριν από την Πρίστινα, και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής...
Χωρίς κανένα απρόοπτο την 11:30 βραδινή ώρα Ελλάδος, ήμαστε ξανά στα ξενοδοχεία της Κασσάνδρας.
Οι οδηγοί σε τέσσερις ώρες θα ξαναφορτώσουν και τους υπόλοιπους Παρατηρητές, 15 λεωφορεία αυτή τη φορά, ενώ στην πρώτη μεταφορά, εμείς ήμασταν σύνολο 25. Και θα γίνει το ίδιο ακριβώς, ότι έγινε και στις 13 Νοεμβρίου του 2001, δηλαδή χθες.


Το «Χάος» ήταν η μοναδική εφημερίδα, το μοναδικό «ΜΜΕ» της Ελλάδος που ήταν μέσα στην πρώτη ομάδα της αποστολής της «OSCE» προς το Κόσσοβο, να ήμασταν και στη δεύτερη, ήταν πέρα από τις βιολογικές μας δυνάμεις…

Θα κλείσουμε με την ευχή, να μη ματώσει μύτη, ποτέ, σε κανένα από αυτά τα παιδιά μας που υπηρετούν και τιμούν την πατρίδα στο «Μέτωπο του Κοσσόβου», να είναι όλοι τους καλά, και ως ένα μικρό φόρο τιμής, τους αφιερώνουμε τούτο το άρθρο εκ βαθέων…
[Σ.Σ.<Χ>: Τα άρθρο ανασκευάστηκε εδώ ριζικά ως διαφημιστικό το πρωτότυπο τότε που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα. Χωρίς να χάσει τίποτα τα βασικά του στοιχεία. Αλλά και γιατί, ήταν ένα ανόητο λιβάνισμα σε μεγάλο μέρος του, προς το ταξιδιωτικό πρακτορείο που έκανε τη μεταφορά.
Τα τελευταία 3 χρόνια, επισκεφθήκαμε πάμπολλες φορές το Κοσσυφοπέδιο. Tο γυρίσαμε όλο. Kαι πάμπολλες φορές επίσης, περάσαμε έξω από το συρματόπλεγμα του στρατοπέδου «Ρήγας Φεραίος», το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται στην ίδια νευραλγική θέση πάνω στο δρόμο, που οδηγεί προς Πρίστινα από τα Σκόπια. Στην περιοχή το Ορόσεβατς. Και όπως είχαμε υπαινιχθεί και στο πρώτο μας άρθρο τότε, τον Νοέμβριο του 2001, δεν θα φύγει πότε… ].<Χ>

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΥΛΑΚΙΟ ΣΤΑ ΚΟΣΣΟΒΑΡΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΩΝ














ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ "ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ" ΣΤΟ ΟΡΟΣΕΒΑΤΣ